34. Należności i zobowiązania z tytułu działalności ubezpieczeniowej

Należności z tytułu działalności ubezpieczeniowej są to należności z tytułu reasekuracji i udział reasekuratora w rezerwach techniczno – ubezpieczeniowych dotychczas prezentowane w pozycji „Inne aktywa”.

Należności z tytułu reasekuracji obejmują należności od reasekuratorów, brokerów reasekuracyjnych wynikające z zawartych umów reasekuracji biernej. Należności z tytułu reasekuracji są wyceniane w kwocie wymaganej zapłaty pomniejszonej o odpisy aktualizujące.

Udział reasekuratora w rezerwach techniczno-ubezpieczeniowych wyznaczany jest w oparciu o stan rezerw brutto oraz warunki określone w umowach reasekuracyjnych. Tym samym, podobnie jak w przypadku rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, większość udziału reasekuratora w rezerwach jest wyznaczana w oparciu o metody indywidualne. W przypadku udziału reasekuratora wyznaczanego na poziomie danych zagregowanych, stosowana jest granulacja obliczeń umożliwiająca właściwe uwzględnienie parametrów umowy reasekuracyjnej, np. zdefiniowanie umowy reasekuracyjnej na poziomie roku szkodowego lub roku polisowego. Udział reasekuratora w rezerwach techniczno-ubezpieczeniowych wyznaczany jest w sposób adekwatny i ostrożny.

Zobowiązania z tytułu działalności ubezpieczeniowej obejmują rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na pokrycie bieżących i przyszłych roszczeń oraz kosztów, jakie mogą wynikać z zawartych umów ubezpieczenia, tj.: z tytułu składek, na ryzyka niewygasłe, na niewypłacone odszkodowania lub świadczenia, na premie i rabaty dla ubezpieczonych, ubezpieczeń na życie oraz inne, a także począwszy od roku 2020 – odroczone prowizje reasekuracyjne oraz zobowiązania z tytułu reasekuracji dotychczas prezentowane w pozycji „Pozostałe zobowiązania”.

Rezerwy techniczno – ubezpieczeniowe tworzy się na pokrycie bieżących i przyszłych roszczeń oraz kosztów, jakie mogą wynikać z zawartych umów ubezpieczenia. Rezerwy obejmują zarówno zdarzenia, które miały miejsce w przeszłości, ale nie zostały jeszcze rozliczone, jak również zdarzenia, które będą miały miejsce w przyszłości. W większości przypadków rezerwy tworzone są metodą indywidualną na poziomie poszczególnych polis lub szkód, a wyjątek stanowi m.in. rezerwa IBNR, która wyznaczana jest na poziomie homogenicznych grup ryzyka. Wszystkie rezerwy obliczane są przy zastosowaniu klasycznych metod aktuarialnych. Rezerwy uwzględniają nie tylko oczekiwane wypłaty odszkodowań i świadczeń oraz kosztów, ale także wszelkie inne przepływy pieniężne wynikające z zawartych umów ubezpieczenia, np. premie i rabaty. Rezerwy tworzone są w sposób adekwatny i ostrożny w taki sposób, aby zawierały pewien margines ryzyka.

Prowizje reasekuracyjne w części przypadającej na przyszłe okresy sprawozdawcze są rozliczane w czasie na zasadach obowiązujących przy tworzeniu rezerwy składek na udziale reasekuratora.

Zobowiązania z tytułu reasekuracji obejmują zobowiązania bieżące wobec reasekuratorów wynikających z rozliczeń dokonywanych na podstawie umów reasekuracji biernej. Zobowiązania z tytułu reasekuracji ujmowane są w wartości nominalnej i wyceniane wg kwoty wymaganej na dzień bilansowy.

Na 31 grudnia 2020 roku i 31 grudnia 2019 roku wszystkie należności z tytułu działalności ubezpieczeniowej znajdowały się w Fazie 1.